Gotham’a iki bilet, Batman yanı olsun !

Misak-ı Milli sınırları içinde her gün akıl almaz olaylara şahit oluyoruz. Son bir haftada yaşananlar çocuk tacizleri, tacizcileri suçlu görmeyen meclis, canlı bombalar, olay yerine gül bırakan zenginler vs… Liste uzar ama ben uzatmayacağım. Demem o ki; akıllara zarar milletiz. Siyaset, yaşam gibi konu seyahate gelince de eşsiziz. Neden mi? Anlatayım.

Bir yerde okudum. Türk Hava Yolları’nın yeni reklamı yayımlanmaya başlar başlamaz “call center”a telefonlar yağmış.

Niye mi?

“Gotham City”e bilet satın almak için !!!

Ey yumurtaya can veren rabbim, ey yoktan var eden, varken yok eden allahım, akıl dağıtırken neden bu kadar adaletsiz davrandın??
Bilmemek, öğrenmemek ayıptır ya da değildir. Şimdi konumuz da bu değildir. Bilmeyebilirsin, ilgini çekmez öğrenmek istemezsin. İyi de kardeşim “Madem bilmezsin, o zaman niye Gotham City’e gitmek istersin” diye sormazlar mı adama?
Sorarlar! Çünkü dünyada böyle bir şehir yok! Filmlerde var sadece.
Yani “Ben Gotham’a gideceğim” demek; “Haftasonu Pamuk Prenses’in ormandaki kulübesinde kalacağım”, “Rapunzel’in kalesine tırmanacağım”, “Superman’e aşık oldum, ararsa hafta sonu onunla takılacağım” kadar mantıksız bir şeydir. 6 yaşında bir çocuk söylese kabul edilebilir ama 12 yaşındaki bir ön ergenden bile beklenmeyecek bir eylemdir.

Şaka bir yana, bana sorarsanız bu küçük anekdot “Türk Turist” profilini anlamak için çok iyi bir örnek. TC vatandaşı olup uluslar arası seyahat edebilmek maddi olarak ciddi bir güç gerektiriyor. TC pasaportu dünyanın en pahalı pasaportlarından biri. Vize işleri ise, maddi olduğu kadar bürokratik olarak da işkence. Uçuşlar, diğer ulaşım giderleri, otel konaklamaları gibi olağan kalemler de bu bütçeye eklenince, ülkede çok küçük bir kesimin seyahat edebileceği ortaya çıkıyor. Bu maddi imkana sahip kişilerin pek çoğu -“Gotham” örneğinde olduğu gibi-, nereye gittiğinden, ne göreceğinden, ne yiyeceğinden bi haber yola çıkıyor.
Okuyup, araştırıp, programlayıp gezenler de var, biliyorum. Ama onların ne denli küçük bir azınlık olduğunu varın siz tahmin edin.

Böyle okumayan, araştırmayan, öğrenmeye ve farklı kültürleri anlamaya karşı duran yurdum insanı, bir bilet alıp X ülkeye tatile gider. Dönüşte engin birikimi ve tecrübeleriyle gittiği ülkeyi yorumlar:
– “Yahu kardeşim nasıl medeni insanlar, yola adımını atıyorsun, arabalar durup sana yol veriyor”
– “Ayy o diiiil de yemek diye abuk sabuk şeyler yiyorlar, garip bi sos vıcık vıcık bi et… Vallahi bizim mutfağımız gibisi yok dünyada…”
– “Bütün gün yürüdük, güzel binalar evler filan gördük, hele bi kilise vardı, görsen kilise demezsin öyle şahane… Bizim bacanağa da söyledim, siz de mutlaka gidin dedim”
Bu ve bunun gibi kerameti kendinden menkul vecizleri eminim siz de çok duymuşsunuzdur.

Seyahat etmek, gördüklerinle gelişmek, öğrendiklerinle bilgilenmek kolay değildir, paradan fazlası gerekir. Param var karanfil değil gül alırım, Superman’le uçar, Batman’a kaçarım derseniz; Gotham’a kadar yolunuz var, hadi anca gidersiniz…