Şimdi önümüz yılbaşı. Fazla coşkulu, kutlama tipi insanlara sıkça rastlamanız kuvvetle olası. Şampanya patlatanlara –hele şişeyi hunharca sallayıp, fıskıye muamelesi yapanlara- hiç acımayın. Bir tokat da siz onlara patlatın.
“Bana gurme demeyin” diyorum, bozuluyorsunuz. Ama demeyin. Hatta mümkünse kendinize de demeyin. Bazen güzel bir yemek, iyi bir şaraptan sonra diyecek gibi oluyorsanız; “tutamıyorum kendimi, duysun tüm dünya, ben bir gurmeyim” demek istiyorsanız durun. Bu yazıyı okuyun.
Berkeley San Francisco’ya 20 km uzaklıkla ve okyanus kıyısında yer alan bir üniversite şehri. Ülkenin en iyi üniversitelerinden biri olarak kabul edilen “University of California Berkeley”, Nobel ödülü kazanmış birçok mezunu, seçkin akademik kadrosu ve 30.000 civarında başarılı öğrencisiyle Berkeley’de yer alıyor.
Şimdi eğer siz bu fotoğrafa bakan mutfağa yabancı biriyseniz, bu bıçaklar size “Dexter başlangıç seti” yani iyi düşünülmüş birer cinayet aleti olarak görünebilir. (Normaldir)
Sosyal medyanın hayatlarımıza girişi birçok şeyle birlikte restoranlarda yemek yeme şeklini ve servis hızını değiştirdi.
Yaklaşık 20-25 cm uzunluğunda, eşit boyda iki tane ince çubuk… Tüm uzak Asya’da yemek yemek için 6 bin yıldan uzun süredir kullanılan bir gereç… Chopstick…
Üstünde düşünmeden kullanılan ezberletilmiş cümleler, içi bomboş klişeler beni oldum olası rahatsız etmiştir.
Dünya mutfaklarını tanımak için seyahat ettiğimi ve bu konuda yazılar yazdığımı öğrenenler bana şunu sorar: “Siz birçok ülke mutfağını denediniz, bizim Türk Mutfağı gibisi yok, dünyanın en güzel yemekleri bizim yemeklerimiz, değil mi?”
